Η Κορέα είναι σάντουιτς μεταξύ της Ιαπωνίας και της Κίνας, γι’ αυτό πολλές πολεμικές τέχνες μοιάζουν με τις τέχνες και των δύο γειτόνων. Πολλές ψηλές κλωτσιές του Tang Soo Do, μοιάζουν με τις ψηλές κλωτσιές τις Κίνας του βόρειου Shaolin, ενώ οι γροθιές είναι πολύ κοντά στις γροθιές του Γιαπωνέζικου Καράτε.
Γύρω στα 2000 χρόνια πριν, οι πολεμικές τέχνες άνθισαν στις περισσότερες Ασιατικές χώρες, ξεκινώντας πρώτα από την Κίνα και λίγο αργότερα στην Κορέα. Εκείνη την εποχή οι πολεμικές τέχνες χρησίμευαν φυσικά για την επιβίωση και δεν είχαν καμία σχέση με τη φιλοσοφία που συναντάται σήμερα, δηλαδή την εξάσκησή τους για να αναπτύξουμε το σώμα μας, το μυαλό μας και το πνεύμα μας.
Η Κορέα εκείνη την εποχή, που περιέκλειε κομμάτι της σημερινής Κίνας και Μαντζουρίας, ήταν χωρισμένη σε τρία βασίλεια. Το Koguryo (37π.Χ. – 668μ.Χ.), στην Βόρεια Κορέα, το Paeckche (18π.Χ. – 660μ.Χ) και τη Silla (57π.Χ – 935μ.Χ), στη Νοτιοανατολική χερσόνησο. Το μεγαλύτερο και δυνατότερο βασίλειο ήταν το Koguryo με πολύ δυνατό στρατό, όπου οι πολεμικές τέχνες είχαν να κάνουν άμεσα με τις στρατιωτικές ικανότητες, όπως ήταν η τοξοβολία, η σπαθασκία και η άοπλη πάλη. Η Paekche ήταν η επόμενη και μετά η Silla που ήταν η πιο μικρή και η πιο αδύναμη.
Το βασίλειο Paekche μοιράζονταν το Νότιο κομμάτι της Κορεάτικης χερσονήσου με τη Silla. Ήταν περισσότερο πολιτισμική και θρησκευτική κοινωνία από ότι ήταν το βασίλειο Koguryo. Η Paekche είχε εμπορικές συναλλαγές με την Ιαπωνία. Τέλεια Paekche σπαθιά εξάγονταν στην Ιαπωνία και κάποιοι ιστορικοί πιστεύουν, ότι μερικά από τα καλύτερα γιαπωνέζικα σπαθιά, υιοθετούσαν τεχνοτροπία η οποία ήταν από το βασίλειο Paekche.
Το κάθε βασίλειο ανέπτυξε τη δική του μοναδική μέθοδο πολεμικής τέχνης. Σε τάφους που ανακαλύφθηκαν από το βασίλειο Silla υπάρχουν αγάλματα και αναπαραστάσεις αρχαίων πολεμιστών σε διάφορες στάσεις μάχης. Τέτοια είναι και οι χαραγμένοι φύλακες στην είσοδο του Sokkuram Grotto, όπου αναπαρίσταται μία μάχη και οι στάσεις είναι όμοιες με αυτές που συναντάμε στο Tang Soo Do. Επίσης, τοιχογραφίες στο Koguryo οι οποίες είναι τουλάχιστον 1500 χρόνων, βρέθηκαν στο Jip Han Yern, στο χαμηλότερο τμήμα του ποταμού Ap Lok, ο οποίος είναι μέρος των συνόρων μεταξύ Κορέας και Κίνας.
Παρ’ όλα αυτά, υπήρχαν πολεμικές τέχνες που αναπτύχθηκαν πριν από αυτή τη περίοδο. Μία τέτοια τέχνη είναι η Tae Kyon που ήταν πολύ αποτελεσματική στην χρήση των ποδιών. Άλλη αρχαία τέχνη ήταν η Packchiki. Η Packchiki έδινε σημασία στη μάχη με το κεφάλι. Οι ενασκούμενοι μάθαιναν να πετάγονται στον αέρα και να χτυπάνε τον αντίπαλο στη μύτη ή στο στήθος.
Οι ηγέτες της Silla έκαναν μία συνθήκη με την δυναστεία των T’ang της Κίνας και υιοθέτησαν κινέζικες μεθόδους πολέμου. Το αποτέλεσμα της μεγάλης έμφασης στην κινέζικη στρατιωτική φιλοσοφία ήταν η γέννηση του κώδικα που ονομάζονταν Hwarang – do, μία στρατιωτικο-θρησκευτική σχολή για νέους ευγενείς. Μεταφρασμένο το Hwarang – do σημαίνει “ο δρόμος της ανθισμένης ενηλικίωσης”.
Το Hwarang – do είναι για κάποιους η θεμελίωση του Ιαπωνικού Bushi – do. Οι πολεμιστές Hwarang ήταν η ελίτ της αρχαίας Κορέας. Ήταν αυτοί που συντέλεσαν στην ενοποίηση της χερσονήσου υπό τη βασιλεία Silla (668μ.Χ – 935μ.Χ).
Οι περισσότερες κορεάτικες πολεμικές τέχνες αποδίδουν την πνευματική και τεχνική τους κληρονομιά σε αυτή την ομάδα. Οι πέντε κανόνες του Tang Soo Do, δοσμένοι από έναν καλόγερο, τον Won Kwan, είναι κομμάτι της πνευματικής τους κληρονομιάς.
Σε μία ενδιαφέρουσα μελέτη ο dr An Ja San έχει καταγράψει στο βιβλίο του για την αρχαία Κορέα, στην βιογραφία των κορεατών πολεμιστών, “Chosun Moosa Yongoung Jun” ότι σε ετήσια βάση, το μήνα Μάιο, ο βασιλιάς διοργάνωνε έναν αγώνα αυτού του είδους της άοπλης αναμέτρησης στο Kak Chan στο βουνό Ma Am. Το βραβείο για τον νικητή του αγώνα ήταν μία περίοπτη κυβερνητική θέση. Ένας εξπέρ της εποχής ήταν ο We Moon Lee, ο οποίος γι’ αυτό το λόγο ήταν ο διοικητής του στρατού του βασιλιά E Jang.
Αναμφίβολα οι βασιλείες Silla και Koguryo σηματοδότησαν την άνθηση των πολεμικών τεχνών στην Κορέα, τόσο ανάμεσα στους στρατιωτικούς αλλά και στο ευρύ κοινό. Το πρώτο βιβλίο για τις πολεμικές τέχνες γράφτηκε εκείνη την εποχή, βοηθώντας την περαιτέρω εξάπλωση του Tang Soo Do – Soo Bahk Kee, το οποίο ήταν το “Moo Ye Do Bo Tong Ji” (1790).
Η μεταγενέστερη κατοχή της Κορέας από το στρατιωτικό καθεστώς της Ιαπωνίας, που έλαβε χώρα από το 1909 έως το 1945, απαγόρευσε την άσκηση ή την διδασκαλία των πολεμικών τεχνών. Όλο αυτό το διάστημα η Ιαπωνία προσπάθησε να αναγκάσει την Κορέα να ξεχάσει την γλώσσα της, την κουλτούρα της και τις παραδόσεις της. Με πλήρη μυστικότητα οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες, όπως το Soo Bahk, το Tae Kyon κ.α. εξασκούνταν μυστικά, με πολλούς δασκάλους να καταφεύγουν έξω από την Κορέα. Μετά το Β` παγκόσμιο πόλεμο η απαγόρευση αποσύρθηκε και η Κορέα ελεύθερη πια ίδρυσε αρκετές σχολές.
Κάποιες από αυτές ήταν:
Moo Duk Kwan από τον Hwang Kee
Chung Do Kwan από τον Lee Won Kuk
Ji do Kwan από τον Chun Sang Sup
Chang Moo Kwan από τον Byung In κ.τ.λ.
Το χαρακτηριστικό όλων αυτών των σχολών ήταν η σαφής επιρροή που είχαν από τις Ιαπωνικές μεθόδους άσκησης, μιας και όλοι οι ιδρυτές τους είχαν μεγάλους βαθμούς στο Karate – do.
Ο Hwang Kee (1914 – 2002) ήταν ο άνθρωπος που επηρέασε το σύγχρονο Tang Soo Do. Στις 9 Νοεμβρίου του 1945 ίδρυσε τη 1η σχολή Tang Soo Do με το όνομα Moo Duk Kwan ( Ινστιτούτο Πολεμικής Αρετής ). Αρχικά ονομαζόταν Hwa Soo Do αλλά αργότερα άλλαξε το όνομα στο ήδη αναγνωρίσιμο Tang Soo Do. Ο Hwang Kee είχε μάθει κινέζικες πολεμικές τέχνες όσο ήταν στη Manchuria, αλλά επίσης είχε και πολλές επιρροές από το γιαπωνέζικο Karate και το κορεάτικο Tae Kyon, προσθέτοντας στην ύλη του συστήματος και στοιχεία από το βιβλίο Moo Ye Do Bo Tong Ji.
Το 1965, όλα αυτά τα διάφορα συστήματα ενώθηκαν σε ένα οργανισμό που ονομάστηκε Σύνδεσμος Κορεάτικου Tea Kwon Do με σκοπό να είναι το εθνικό άθλημα που θα εκπροσωπεί την Κορέα παγκοσμίως. Το Tang Soo Do, κρατώντας μία παραδοσιακή στάση απέναντι στην άσκηση, διαχώρισε την θέση του από το Tae Kwon Do παραμένοντας μία πολεμική τέχνη.
Το 1968 ο Δάσκαλος Jae Chul Shin, πήγε στις ΗΠΑ σαν εκπροσωπος του Κορεάτικου Συνδέσμου Soo Bahk Do. Σχημάτισε τον σύνδεσμο Tang Soo Do των ΗΠΑ στο Μπέρλιγκτον του New Jersey. Η οργάνωση εξαπλώθηκε σε όλα τα μέρη της Αμερικής και σε άλλες χώρες.
Μετά από 14 χρόνια προώθησης του Tang Soo Do στις ΗΠΑ και στον κόσμο, η οργάνωση αναδιοργανώθηκε για να καλύψει τις νέες διεθνείς ανάγκες. Στις 13 – 14 Νοεμβρίου του 1982 διεξήχθη στην Φιλαδέλφεια μία καταστατική σύνοδος για τον Παγκόσμιο Σύνδεσμο Tang Soo Do. Εκεί, ένας νέος καταστατικό χάρτης εγκρίθηκε, καινούργιες ονομασίες και εμβλήματα επιλέχθηκαν, η στολή και το σύστημα των ζωνών αναθεωρήθηκε και νέα οργανωτικά δεδομένα υιοθετήθηκαν.
Ο δάσκαλος Jae Chul Shin (1936 – 2012), αναγνωρίστηκε σαν ο Grandmaster της World Tang Soo Do Association.
Σήμερα, η World Tang Soo Do Assoc. με Grandmaster τον Robert Beaudoin, βρίσκεται σε 30 χώρες με πάνω από 180.000 μέλη. Έχοντας γίνει μία από τις πιο σεβαστές και παραδοσιακές οργανώσεις των πολεμικών τεχνών, η WTSDA προσπαθεί να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο δίνοντας μεγάλη σημασία στην προσωπική ανάπτυξη του κάθε μαθητή.
